18 rozdział

Z perspektywy Lilly w tle
Leżąc u siebie na łóżku ponownie zaczęłam rozmyślać na temat Philippa. Pocałował mnie, ale to nic dla mnie nie znaczyło. Traktuję go jak starszego brata. Jednak trzy dni temu na jaw wyszło, że najprawdopodobniej mu się podobam. Od kiedy to zauroczenie trwa? Od naszego pierwszego spotkania? Kiedy to siedziałam w samolocie i nie zwracałam na nic uwagi? Gdzie miałam wszystko w dupie? Gdybym mu się nie spodobała, nie zagadał by do mnie. Nie dał by mi swojego numeru. Wtedy to wszystko musiało się zacząć. Następnie przypadkiem spotkaliśmy się w przy kawiarni i on zaczął pokazywać mi Paryż. „Jaka ja jestem nie domyślna”, pomyślałam. Jednak Philippe nie należy do najbrzydszych osób. Jest ładny, ma blond włosy i jasno-niebieskie oczy. Kiedy byłam mała, zawsze chciałam by mój chłopak wyglądał właśnie tak. Jest też osobą o bardzo interesującym charakterze. Jest zabawny i mądry. Wie w jakim momencie trzeba użyć sarkazmu, a kiedy sobie odpuścić. Nie lubi się kłócić z ludźmi. Uwielbia się wygłupiać. Jest odwrotnością Litzy. Jednak jest także inny niż Zayn. Zayn, który ma ciemną karnację, ciemne oczy i ciemne włosy. Który każdego dnia wymyśla inną mądrość i dzieli się nią z każdym. Jemu jedynemu powiedziałam całą prawdę. Jak się czuję ze stratą ojca i z tym, że w przyjaźni z Litzy i Jullie czuję się jak trzecie koło u wozu. On mi zawsze pomagał. Zawsze mnie wspierał. Jednak odkąd częściej spotykałam się z Philippem mniej myślałam o Zaynie, a więcej o nim. To właśnie on sprawił, że nie cierpiałam aż tak. To on sprawia, że z uśmiechem na ustach kładę się spać. To on sprawia, że następnego dnia chce iść do pracy, bo wiem, że później spotkam się z nim. Czy kocham Philippa? Nie, bo takim uczuciem darzę Zayna. Ale czy podoba mi się Philippe? Po tych rozmyślaniach stwierdzam, że tak. Wstałam z łóżka i poszłam otworzyć drzwi na balkon. Był cały w białym puchu. Oparłam się balustradę i zaczęłam przyglądać się ludziom. Wtedy moją uwagę przykuła osoba zbliżająca się z daleka. Kogoś mi przypominała. Im bliżej była, tym moje serce biło milion razy mocniej. Ten ktoś zatrzymał się pod moim balkonem i spojrzał w górę. Wtedy poznałam kto to. Był to Zayn. Od razu cofnęłam się i weszłam do środka. Szybko zamknęłam drzwi, jednak było na to za późno. Malik mnie zauważył. Interesuje mnie tylko, skąd wiedział, gdzie jestem. Zapewne powiedziała mu o tym Litzy. Usiadłam na łóżko i zaczęłam oczekiwać pukania do drzwi. Długo czekać nie musiałam, ponieważ po chwili usłyszałam hałas.
-Lilly wiem, że tu mieszkasz! Proszę otwórz!- krzyczał, mój przyjaciel. Ja tylko bezszelestnie wstałam i usiadłam pod drzwi. Zayn nadal w nie walił.
-Lilly, proszę porozmawiajmy. Wytłumaczmy sobie wszystko.
-Boje się Zayn- powiedziałam cicho. On najprawdopodobniej to usłyszał i usiadł, ponieważ przestał uderzać w drzwi.
-Każdy czegoś się boi Lilly. Porozmawiajmy szczerze. Tylko o to proszę.
Chwilę się wahałam, ale otworzyłam drzwi. Zayn od razu mnie przytulił.
-Stęskniłem się za tobą- powiedział.
Weszliśmy do dużego salonu, połączonego z kuchnią. Ściany są jasne, okna duże. Dwie kanapy podsunięte są pod ściany, na środku znajduje mały stolik. Dywan jest biały i włochaty. Usiadłam na kanapie, Zayn też.
-Czemu wyjechałaś Lilly?- zapytał, a ja unikałam kontaktu wzrokowego z nim.
-Musiałam sobie wszystko przemyśleć i poukładać.
-I co, udało ci się?
-Nie- odpowiedziałam szeptem, spoglądając na swoje ręce.
-Zastanawia mnie tylko jedno. Czemu uciekłaś kiedy dowiedziałaś się, że chcemy wyjechać w trasę koncertową?
Chwilę zastanowiłam się nad  odpowiedzią.
-Doszłam do wniosku, że to najlepszy moment by wreszcie wyjechać. Już dawno chciałam to zrobić.
-Nie kłam Lilly. Mnie nigdy nie oszukasz.
Zawstydziłam się, ponieważ zapomniałam, że on zawsze wie kiedy kłamię. Zapadła niezręczna cisza. Po chwili Zayn powiedział:
-Nie jedziemy w trasę. Harry powiedział, że nie chce jechać, bo Jullie jest w szpitalu. Niall dołączył się do tego. Louis nie chce zostawić Litzy, kiedy ona próbuje się wyleczyć. A Liam nie chcę opuszczać Danielle. A ja? Ja mogłem jechać, po tym jak ty wyjechałaś. Nic dla mnie nie miało znaczenia. Każdego dnia pytałem Litzy, czy wie gdzie jesteś. Próbowałem skontaktować się z twoją mamą, lecz ona nie odbierała. Odrzucała każde moje połączenia. A kiedy próbowałem zastać ją w domu, nigdy nie otwierała. Po prostu zrozumiałem wtedy…- nie dokończył, ponieważ przerwało mu pukanie do drzwi.
-Pójdę zobaczyć kto to.
Wstałam i poszłam otworzyć drzwi. Kiedy już to zrobiłam, przeżyłam kolejny szok tego dzisiejszego dnia. W progu stał Philippe. Wszedł od razu do mieszkania i zaczął mówić głośno:
-Lilly, przepraszam, że cię pocałowałem, ale po prostu podobasz mi się od naszego pierwszego spotkania.
Wtedy za moim kolegą pojawi się Zayn, a do moich oczu napłynęły łzy. Bałam się, jak zakończy się to spotkanie. Philippe najprawdopodobniej zauważył moje przerażenie w oczach i odwrócił się. Zauważył Zayna i powiedział:
-Philippe Blanc. A ty to Zayn Malik- wyciągnął rękę, mówiąc to. Brązowowłosy nie uścisnął jego ręki. Ominął go i mnie i w progu powiedział:
-Już wiem, czemu nie wracałaś. Żegnaj Lilly.
-Zayn, proszę zostań!- krzyczałam, kiedy ona opuszczał budynek. Wiedziałam, że straciłam swoją szansę na szczerą rozmowę z nim. Spojrzałam na Philippa. Podszedł do mnie i powiedział:
-Przepraszam, ja nie chciałem.
-Wyjdź. Proszę wyjdź stąd.
On zrobił to, o co go poprosiłam. Kiedy opuścił moje mieszkanie zamknęłam za nim drzwi. Oparłam się o nie i zsunęłam się na ziemię. Zaczęłam płakać.

Zapraszam na godzinę 17 na twitcama, ze mną i Litzy. Link pędzie podany tutaj strona 

A dzisiejsze pytanie jest takie: Już niedługo pojawi się 20 rozdział. Więc chciałybyśmy wiedzieć czy chcecie jakiś konkurs może niespodziankę? Jeśli tak to co to miało by być :)

Liczymy na fajne pomysły i mam nadzieję, że rozdział się podoba. 

+ filmik nawiązujący do dzisiejszego rozdziału Lilly