21 rozdział

Z perspektywy Lilly w tle
Siedząc przy kasie zastanawiałam się co będzie dalej. Ze mną, a przede wszystkim z nimi. Muszę wyjaśnić Zayn’owi co tak naprawdę stało się tamtego dnia, gdy przyleciał mnie odwiedzić. Niestety,  nie odbierał moich telefonów i nie odpisywał mi na smsy. W sumie mnie to nie zdziwiło. Ja przez bardzo długi czas się z nim nie kontaktowałam. Za oknem świeciło słońce. Przynajmniej tutaj. Ciekawe jak jest teraz w Londynie?  Czy tam też świeci słońce, czy może pada śnieg? Ciekawe jak u mojej mamy? Jak radzi sobie z moim bratem? Ciekawe jak on sobie radzi? ‘’Gdybyś nie uciekła to byś wiedziała’’ powiedziałam sobie w głowie. Ostatnio często myślałam o rodzinie, Londynie, Litzy i Jullie, które przestały utrzymywać ze mną kontakt. Wiem, że moja szesnastoletnia przyjaciółka nie ma możliwości zbyt częstego kontaktowania się ze mną, bo nadal jest w szpitalu. Ale co z Litzy? Czy jest aż tak pochłonięta narkotykami, że zapomina o przyjaciółce? Może o Jullie też zapomniała? Możliwe, że nie tylko mnie ma głęboko w dupie. Mimi podeszła do mnie i spytała:
-Jak się trzymasz?
Opowiedziałam jej o wszystkim. Musiałam się komuś wygadać.
-Nie wiem - odpowiedziałam.- Wszystko wydaje się teraz tak dziwne. Inne. Zwracam teraz uwagę na rzeczy, które wcześniej nie miały dla mnie znaczenia. Dopiero teraz to widzę.
-Jesteś już kobietą – powiedziała.- Więc załatw to jak dorosła i z nim porozmawiaj. Przy następnej okazji wystaw kawę na ławę i będzie po problemie- powiedziała stanowczo moja przyjaciółka.
-Ok - odpowiedziałam, a ona poszła zbierać zamówienia. Spojrzałam na wielko okno i na nowo zaczęłam przyglądać się ulicom Paryża. I w pewnym momencie zauważyłam go. Jechał na deskorolce i rozglądał się. Kiedy zobaczył, że mu się przyglądam, potknął się o coś i wylądował na ziemi. Po cichu zaczęłam się śmiać, lecz spoważniałam gdy do lokalu wszedł Phillippe. Na twarzy miał zdartą skórę, z której wypływała krew.
-Mimi?- zapytałam, a ona wiedziała o co chodzi.
-Pewnie- odpowiedziała i zaczęła pilnować kasy. Ja wstałam i podeszłam do mojego kolegi. Wzięłam ze sobą chusteczki. Zaprowadziłam go do stolika znajdującego się na końcu sali i podałam mu je, a on zaczął wycierać swoją twarz. Zaczęłam mówić.
-Philippe, musimy sobie to wszystko wyjaśnić i poukładać.
-Wiem Lilly. Ja przepraszam za tą sytuację z Zaynem. Nie wiedziałem, że on jest u ciebie, a bałem się, że nie dopuścisz mnie do głosu. Czy on odzywał się później?- zapytał, spoglądając na chusteczkę, na której znajdują się ślady krwi.
-Nie. Próbowałam się dodzwonić, ale to nic nie dawało. Na smsy też nie odpisał. Teraz powiem moją wielką przemowę, a ty nic nie mów-powiedziałam.- Kiedy pocałowałeś mnie w galerii nie wiedziałam o co chodzi. Wybiegłam zszokowana, bo wtedy zrozumiałam, że myśl którą cały czas od siebie odpychałam jest prawdziwa. Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić i zrozumiałam, że mi się podobasz, a ja tobie. Nie zaprzeczaj. Wiem jaka jest prawda. I wtedy pojawił się Zayn. Zayn, którego kocham i będę kochać do końca swojego życia. Chciał mi coś powiedzieć, lecz niestety nie udało mu się.  Przerwałeś nam. I później sam wiesz co było. Tęsknie za Londynem i za wszystkimi ważnymi osobami i nie wiem co mam zrobić, bo nie chcę też zostawić ciebie.
Philippe z uwagą mi się przyglądał. Także myślał o czymś w końcu wydusił z siebie:
-Po prostu słuchaj głosu serca.- odpowiedział cicho patrząc w ziemię.
Chwilę mu się przyglądałam aż w końcu wstałam i go przytuliłam. Następnie z powrotem siadłam na swoje miejsce i dosiadła się do nas Mimi.
-I co moje kochane gołąbeczki się pogodziły?- zapytała.
-Oczywiście-odpowiedziałam.
-A tobie Philippe co się stało?- zapytała, spoglądając na ranę na jego twarzy.
-Przed wejściem wywaliłem się. A ty pochwal się lepiej kto cię wziął na swoją modelkę.
-Że co?!- zapytałam jej zszokowana.
-Chciałam ci zrobić niespodziankę- powiedziała, zwracając się do mnie.- Ale ktoś mi ja zepsuł- dodała spoglądając ze złością na Philippa.- Współpracę zaproponowała mi Naomi Collins. Będę pozowała do zdjęć z jej ciuchami i brać udział w pokazach. Ale to nie wszystko. Nasz Philippe będzie robił dla niej zdjęcia.
Kiedy skończyła, zakrztusiłam się.
-Że co?!- zapytałam, zszokowana.- Przecież to mama Litzy.
Oni zaczęli coś do mnie mówić, lecz ja przestałam zwracać na nich uwagę, ponieważ dostałam smsa od mojej przyjaciółki. Nie uwierzyłam w to co było tam napisane. Przeczytałam go jeszcze z jakieś pięć razy i do moich oczu zaczęły napływać mi łzy.
-Co się stało?- zapytali oboje.
-Muszę wrócić do Londynu.
-Dlaczego?- zapytał Philippe.
-Danielle, dziewczyna Liama. Nie żyje.
Po tych słowach wybiegłam z kawiarni nie zwracając uwagi na krzyki przyjaciół.

krótki rozdział... niestety, następne już obiecuję, że wszystkie będą długie. jutro lub w sobotę dodamy następny i będzie ogłoszenie wyników konkursu, który nadal trwa więc wysyłajcie prace. 

A pytanie do dzisiejszego rozdziału jest takie:

Co sądzicie o Litzy?