25 rozdział

Z perspektywy Jullie w tle
Będąc w kuchni usiadłam przy stole i zaczęłam jeść swoje śniadanie. Litzy jeszcze spała, ponieważ wróciła późno w nocy. Jestem szczęśliwa, ponieważ wiem, że układa jej się z Louisem. Jedząc w samotności miskę płatków, postanowiłam włączyć telewizor. Jak każdego poranka, w telewizji leciały programy plotkarskie.
-Zaraz posłucham sobie następnych ciekawych plotek na temat One Direction. Ciekawe, co znowu wymyślą? Że Louis ma dziecko albo, że Harry w ciągu ostatnich dni wziął ślub z jakąś modelką-powiedziałam na głos. Oczywiście, nie myliłam się. Jednak przeżyłam szok kiedy plotka zaczęła dotyczyć mnie.
-Harry Styles i Niall Horan chyba zaczynają dzielić się dziewczynami. Ponad miesiąc temu można było spotkać brązowowłosego z niską, miedzianowłosą dziewczyną. Dwa dni temu, zauważyliśmy Horana jak za rękę idzie z tą samą dziewczyną. Czyżby Styles znudził się tajemniczą dziewczyną, a może to ona przerzuciła się na innego członka z One Direction? Kto będzie następny? Może Liam Payne? Ostatnimi dniami na pewno jest bardzo zdołowany.
Po tych słowach, wyplułam jedzenie, które miałam w buzi i wyłączyłam telewizor. Starłam z blatu resztki mojego śniadania i w tym samym momencie w kuchni pojawiła się zaspana Litzy. Włosy miała rozczochrane, makijaż jak zwykle całkowicie rozmazany. Była w staniku i bokserkach.
-Cześć mała- powiedziała, ziewając i czochrając mi włosy. Otworzyła drzwi lodówki i zaczęła przeszukiwać półki. Po dłuższym szukaniu wyjęła butelkę z wodą i jakiś jogurt. Usiadła naprzeciwko mnie i spytała.
-Co dzisiaj zamierzasz robić ?
-Nie wiem. Jeszcze o tym nie myślałam, a ty?
-Z Louisem idę chyba na zakupy świąteczne. Jak chcesz możesz iść z nami.- dodała.
-Nie. Dacie sobie świetnie radę beze mnie. Nie potrzebujecie już swatki-powiedziałam, śmiejąc się. Na twarzy Litzy także wywołałam uśmiech.- A Tommy, odzywał się?
-Dzwonił. Ale nie odbieram. Nie chcę do tego wrócić. Obiecałam Louisowi.
Wiedziałam, że Litzy nie żartuje. Ona obiecuje coś komuś jeśli naprawdę jej na kimś zależy. Tak na pewno było z Lou. Dalej nic nie powiedziałam, tylko poszłam do swojego pokoju by wziąć prysznic i ubrać się. Wybrałam dla siebie czarną koszulkę i czarne rurki. Lekko pomalowałam się, włosy związałam w warkocz, który zarzuciłam na lewę ramię. Wzięłam z szafy jeszcze beżową kurtkę, czarny szalik i tego samego koloru emu. Wychodząc z mieszkania schowałam telefon i klucze do kieszeni. Następnie krzyknęłam „Wychodzę Litzy” i opuściłam apartament. Jak zwykle kierowałam się do chłopaków. A głównie do dwóch z nich. Niall i Harry. Oni zawsze byli głównym celem moich odwiedzin. Przez ostatnie kilka dni głównie spotykałam się z Niallem. Harry był ciągle zajęty. Chodził gdzieś spotykać się z jakimiś osobami. Zawsze chciałam się dokładniej dowiedzieć z kim, jednak nigdy nikt nie udzielił mi takiej informacji. Będąc już u chłopaków drzwi otworzył mi Niall. Ubrany był w czarne rurki, biały T-shirt, zielony fullcap i tego samego koloru Vansy. Od razu mnie przytulił. Jak zwykle pachniał słodko. Uwielbiałam być w jego ramionach, Czułam się w nich bezpieczna, ponieważ wiedziałam, że on nigdy mnie nie skrzywdzi. Nikogo nie było u nich w domu, a my podążyliśmy do jego sypialni. Usiadł na łóżko i zaczął przeglądać coś w laptopie. Ja, usiadłam na krześle znajdującym się przy biurku.
-Co robisz?- zapytałam, po dłuższej chwili milczenia.
-Nic, nic-odpowiedział pośpiesznie. Szybko wstałam i podeszłam do niego. Próbowałam wyrwać  mu laptopa. Niestety, nasza mała bijatyka skończyła się tak, że ja leżałam na łóżku, a Niall lekko spoczywał na mnie. Laptop w czasie naszej rozróby zamknął się. Spojrzałam się w oczy blondyna i powiedziałam:
-Wow… Te twoje oczy. One tak przyciągają.
-Ja tam uwielbiam te twoje słodkie dołeczki, nie wiem jak ty- rzekł, a na mojej twarzy pojawił się uśmiech.  Leżeliśmy tak chwilę na sobie, lecz ja przerwałam tą chwilę odchrząknięciem. Mój przyjaciel od razu się podniósł. Zdenerwowany chodził po pokoju.
-Co się stało Niall?- zapytałam, podpierając się na łokciach.
-Po prostu, kiedy tak sobie leżeliśmy miałem chęć cię pocałować. Ale wiem, że nie mogłem. A czemu? Bo ty byś źle zareagowała. Ciągle kochasz Harrego i nie pozwalasz nikogo dopuścić do swojego serca- w oczach zaczęły pojawiać mu się łzy.  Szybko wstałam z łóżka i podeszłam do niego. Objęłam jego twarz rękoma i powiedziałam.
-Niall kocham cię- po tych słowach spojrzał mi w oczy.
-Mógłbym robić ci kakao kiedy tobie zimno i kawę na śniadanie. I całowałbym cię we włosy po przebudzeniu. I na dobranoc. I pisałbym wiadomości z dalekich podróży. I zabierałbym cię na spacery w sobotnie popołudnia. I całowałabym cię w kinie. I leżałabyś ze mną na słońcu nad wodą. I głaskałbym cię po policzku. I robiłbym ci zdjęcia. I oglądałbym z tobą po raz piętnasty ten sam film. I śmiałbym się z tobą. I przytulałbym cię kiedy byś płakała. I zabierałbym cię na koncerty. I leżałbym z tobą na ławce w parku i na łące. I przynosiłbym ci kwiaty. I nie pozwoliłbym ci rozpaść się tobie na kawałki. I tańczyłbym z tobą. I tęskniłbym za tobą kiedy nie ma cię obok mnie-złapał oddech i próbował powstrzymać łzy.- To jest właśnie miłość. I ja chciałbym robić to z tobą. A ty? Ty chciałabyś robić to wszystko z Harrym.
-Kocham cię Niall. Ale to on zawszę będzie w moim sercu. Proszę cię nie zmuszaj mnie bym z tobą była, ponieważ stracimy naszą przyja…- nie dokończyłam, ponieważ Irlandczyk zaczął mnie całować. Robił to delikatnie. Nie naciskał na mnie. Zaczęłam także brać udział w tym pocałunku. Nasze usta pasowały do siebie.
-Niall jeste… Co do chuja!- krzyknął Harry. Szybko z Niallem odskoczyliśmy od siebie. Mój były był zszokowany i szybkim krokiem opuścił pokój. Nie wiedziałam co mam zrobić. Spojrzałam na Horana, który usiadł na łóżko i ze łzami w oczach powiedział.
-Idź, biegnij za nim. Wasza miłość jest ważniejsza niż to wszystko.
Podbiegłam szybko do drzwi i stanęłam w progu. Odwróciłam się w stronę chłopaka i powiedziałam.
-Przepraszam.
Ruszyłam w kierunku drzwi frontowych, ponieważ wychodząc z sypialni usłyszałam trzask drzwi. Szybko zbiegłam po schodach. Otworzyłam drzwi i zobaczyłam Harrego.
-Stój!- krzyknęłam, a on się zatrzymał.- Dlaczego?! Dlaczego zawsze wszystko rujnujesz!- krzyknęłam, lekko go popychając.
-Ja wszystko rujnuję?! Ja?! To ty przed chwilą całowałaś się z moim najlepszym przyjacielem! I ty mówisz mi, że mnie naprawdę kochałaś?! Jezu! Wierzyłem w jakieś debilne bajki, że kochałaś mnie naprawdę!
-Jaki ty jesteś głupi Harry! Nic nie rozumiesz! Ja nie jestem tobą! Zrobiłam to tylko dlatego, bo on mnie kocha! To, że on darzy mnie takim uczuciem nie znaczy, że ja to odwzajemniam!- nadal krzyczałam. Harry złapał mnie za nadgarstki i przyciągnął bliżej siebie. Spojrzał mi w oczy i powiedział.
-Powiedz to. Powiedz, że kochasz mnie, a uwierzę we wszystko co mówisz-przez dłuższy czas nic nie mogłam powiedzieć, ponieważ przeszkadzały mi łzy.
-Nie mogę. Nie teraz Harry.
-Wow..- powiedział, naśladując moją wymowę.- Jak już  się zdecydujesz czy kochasz mnie czy Nialla to daj znać- dodał, puszczając moje ręce. Następnie wsiadł do samochodu i odjechał. Spojrzałam w kierunku apartamentu Litzy. „Jeszcze wczoraj powiedziałam Lilly, żeby to ona się zdecydowała. A może to ja powinnam?”.

następny rozdział możliwe że jutro.
zapraszamy tutaj http://onedirectionlove4ever.blogspot.com/ !

i pytanie:
Jaki rozdział, lub jakim moment podobał wam się jak na razie najbardziej? 


ps. mam nadzieję, że się podoba